Historia autobusu

Pierwsze pojazdy serii 200 węgierskiej marki Ikarus zaczęto produkować w 1968 roku. Były prawdziwą rewolucją techniczną w Europie środkowo-wschodniej jeśli chodzi o konstrukcję autobusów. Robiły duże wrażenie estetyczne na pasażerach, wykazywały się bardzo dużą trwałością w porównaniu do poprzedników oraz następców, a także posiadały bardzo wszechstronne wnętrze. Cechy te spowodowały, że krótkie miejskie Ikarusy różnych odmian zostały wyprodukowane w liczbie ponad 70 tysięcy. Egzemplarze dla Krakowa pojawiły się w 1983. Była to odmiana 260.04, czyli dedykowana dla polskich przewoźników.

Ikarusy tego typu miały długość 11 metrów, trzy pary harmonijkowych drzwi, duże przesuwne okna i zabudowaną kabinę kierowcy, co było odpowiedzią na kilkuletnie testy i postulaty polskich przedsiębiorstw komunikacyjnych. Kierowcy mogli liczyć także na inne udogodnienia na tle ówczesnego taboru, jak wydajne wspomaganie kierownicy, wygodna deska rozdzielcza, zapewniająca ergonomiczny dostęp do podstawowych przycisków i kontrolek, czy bardzo duża przednia szyba, poprawiająca widoczność. Pasażerowie z kolei mogli korzystać z miękkich siedzeń obitych dermą, które były przymocowane do podłogi, a także z dobrze rozmieszczonych poręczy, ułatwiających stanie w pojeździe.

Samonośne nadwozie było oparte na dwóch osiach – przedniej kierowniczej, produkcji radzieckiej, z pojedynczymi kołami i charakterystycznymi felgami w kształcie gwiazdy oraz tylniej z podwójnymi kołami typu “bliźniak”, produkcji węgierskiej. Napęd zapewniał licencjonowany silnik Raba-MAN połączony z manualną, 5-biegową skrzynią biegów Cspel, dzięki czemu pojazd miał dobrą dynamikę jazdy. Pomimo licznych zalet tych pojazdów i podobieństw do przegubowych odpowiedników, krótkich Ikarusów dostarczono do Krakowa mniej niż tych 16-metrowych i były eksploatowane 9 lat krócej. Ostatnie autobusy typu 260.04 zjechały z ulic miasta jesienią 2000 roku, a jeden z nich postanowiono pozostawić na zabytkowy. Był to autobus #PH118, jednakże wieloletni postój w przeznaczonej do wyburzenia hali bardzo negatywnie wpłynął na jego stan techniczny. Z tego powodu, po konsultacjach między krakowskim MPK, a Muzeum Inżynierii Miejskiej, podjęto decyzję o sprowadzeniu używanego pojazdu i jego remoncie przy wykorzystaniu elementów z oryginalnego, krakowskiego autobusu.

Opisywany tutaj egzemplarz pochodzi z 1985 roku i pierwotnie był eksploatowany przez MZK Warszawa i późniejsze Miejskie Zakłady Autobusowe, a od 1999 roku służył za wóz szkoleniowy, z wyznaczonym przedziałem dla egzaminatorów i dodatkowym fotelem dla instruktora nauki jazdy. W 2013 roku został odkupiony przez MIM, by dwa lata później, po remoncie zleconym krakowskiemu MPK, pojazd zadebiutował podczas 140-lecia komunikacji miejskiej w Krakowie. Ikarus zyskał krakowskie malowanie i emblematy wzorowane na latach ‘90 XX wieku oraz numer boczny #45151, co oznacza 151-szego Ikarusa 260.04 z zajezdni Płaszów. Krakowskie MPK eksploatowało 150 wozów tego typu, a więc jest to kolejny autobus wpisany na stan, zgodnie przyjętą wówczas numeracją.

Dane techniczne:

Galeria