Historia wagonu

Wagon ten jest owocem prac polskich inżynierów, którzy chcieli zaprojektować nowoczesny, szybkobieżny tramwaj, będący dla polskich miast następcą tramwaju typu „N”. Jednakże droga do tego celu nie była prosta. Rozpoczęła się od kupna w 1956 roku w czechosłowackich zakładach „CKD Tatra” dwóch wagonów typu T1 dla Warszawy. Następnie wagony dokładnie przebadano w celu skopiowania z nich pewnych rozwiązań, co otworzyło drogę do produkcji polskiego odpowiednika tego tramwaju – wagonu Konstal 13N. Jednak z zamysłu były one tylko dla stołecznego przewoźnika, natomiast dla pozostałych polskich miast postanowiono zbudować specjalną wersję tramwajów, oznaczoną najpierw symbolem 15N, a potem 102N.

Seria wagonów z 1969 roku cechowała się przegubową, jednoprzestrzenną konstrukcją pudła, wytłumieniem wnętrza, automatycznymi drzwiami oraz możliwością jazdy w składach dwóch wagonów silnikowych. Posiadały także korbę do regulacji rozruchu i hamowania wzorem starych tramwajów, zamiast pedałów. Oprócz tego, w porównaniu do poprzednich konstrukcji, wagony te posiadały bardzo nowatorski wygląd pudła, przez co potocznie nazywane były „kanciakami”. Niestety, zastosowanie nachylonej pod kątem przedniej szyby spowodowało istotne niedogodności. Światło zapalone w przedziale pasażerskim odbijało się motorniczym od przedniej szyby, co utrudniało znacząco prowadzenie tramwaju po zmroku. Spowodowało to wstrzymanie produkcji tego modelu i powrócono do sprawdzonego, zaokrąglonego wyglądu, znanego z warszawskich tramwajów.

W Krakowie eksploatowano 10 wagonów typu 102N, 7 od producenta i 3 sprowadzone z Gdańska w ramach wymiany. Kursowały one z pasażerami do 1990 roku na liniach obsługiwanych przez zajezdnię Nowa Huta. W 1994 roku podjęto decyzję o wyremontowaniu wagonu który zachował się jako szkoleniowy i przywróceniu go do służby dla pasażerów. Tramwaj o numerze #203 ostatecznie zjechał z ulic Krakowa w 1997 roku, dołączając tym samym do kolekcji zabytkowych tramwajów MPK.

Dane techniczne:

Galeria