Poznań, 12 lutego 1930 roku. Otwarcie pierwszej w Polsce i jedynej przedwojennej linii trolejbusowej na trasie Rynek Śródecki – ul. Wiejska. Połączenie to stanowiło przedłużenie linii tramwajowej ze Środka na Główną, peryferyjną wówczas część Poznania, włączoną w jego granice 5 lat wcześniej.

Do obsługi linii w roku 1928 kupiono jeden mały, dwuosiowy trolejbus produkcji angielskiej o pojemności 30 pasażerów i numerze taborowym 400, a w roku 1929 w warsztatach tramwajowych przy ulicy Gajowej, na podstawie dwóch zakupionych również w Wielkiej Brytanii trójosiowych podwozi, samodzielnie zbudowano duże trolejbusy o pojemności 60 pasażerów. Oznaczono je numerami 401 i 402, na fotografii widzimy pierwszy z nich.

Poznańskie trolejbusy były bardzo ciekawym systemem transportowym. Był to jeden z pierwszych współczesnych systemów trolejbusowych w Europie, zbudowany zanim ten środek transportu został wprowadzony w Berlinie czy miastach Związku Radzieckiego. Nowy środek transportu opisywano w ówczesnych gazetach jako “tramwaj bez szyn”, a sami Poznaniacy żartobliwie nazywali go z tego powodu “biedatramwaj”.

Trolejbusy w Poznaniu niestety były na pewien sposób kłopotliwe. W trakcie swojego istnienia nie stworzyły spójnej i zintegrowanej sieci, a bardziej 3 niezależne linie z odnogami, odcięte od zajezdni. Początkowo, trolejbusy zjeżdżały do zajezdni przy ul. Gajowej podłączone do napowietrznej sieci trakcyjnej dla tramwajów (o tym rozwiązaniu jeszcze napiszemy w innej notce), ale przez większość czasu przejazdy między liniami oraz zjazdy do zajezdni odbywały się poprzez holowanie trolejbusów tramwajami oraz pojazdami pogotowia technicznego. Było to jedną z przyczyn likwidacji poznańskich trolejbusów w 1970 roku, które zostały zastąpione przez wydłużone linie tramwajowe oraz nowe linie autobusowe.

Źródło fotografii: Narodowe Archiwum Cyfrowe.