Paryż, marzec 1941 roku. Autobus marki Renault TN6A #2416 z 1932 roku przerobiony na gaz miejski przemierza trasę linii 92 z Porte d’Orléans do Porte de Champerret. Na fotografii został uwieczniony podczas manewru wyprzedzania klasycznego bicyklu.

Autobusy serii Renault TN były produkowane w wielu odmianach i kilku tysiącach egzemplarzy w latach ’30 XX wieku, głównie na potrzeby paryskiej komunikacji miejskiej. Autobusy podtypu TN6A mierzyły 9,5 metra długości i napędzane były 6-cylindrowym silnikiem benzynowym o mocy 67 KM, który był zdolny do rozpędzenia pojazdu do prędkości nieco ponad 40 km/h. Posiadały nadwozie drewniane, pokryte blachą, które było osadzone na ramie. Z tyłu autobusu znajdowała się otwarta platforma, przez którą odbywało się wsiadanie i wysiadanie z autobusu.

Aż do końca lat ’60, autobusy marki Renault typów TN4 i TN6 w różnych wersjach dominowały w paryskiej komunikacji miejskiej, stając się istotnym elementem krajobrazu kulturowego stolicy Francji. Autobusy typu TN6A, eksploatowane były w niej do 1969 roku, zaś cała rodzina Renault TF do 1971 roku. Do dzisiaj zachowane jest ponad 20 egzemplarzy takich pojazdów w różnych muzeach, z czego samej serii TN6A przynajmniej 5.

Widoczny na dachu autobusu “garb” był charakterystyczną cechą paryskich autobusów TF w okresie II Wojny Światowej. Z powodu ograniczeń w dostępności paliw płynnych, autobusy w okresie okupacji niemieckiej były masowo przerabiane na gaz miejski. Była to mieszanka stosowania w miejskich sieciach gazowniczych, oparta na gazie koksowniczym, a nadmiar produkcji wykorzystywano właśnie na potrzeby transportu miejskiego. Autobusy miały na dachu montowane zbiorniki na ten gaz, które następnie zabudowywano opływowo w sposób przypominający autobusy piętrowe. To z założenia tymczasowe rozwiązanie było w okupowanej Francji o wiele estetyczniej zrealizowane, niż wiele prototypowych konstrukcji autobusów na LPG i CNG kilkadziesiąt lat później.

Źródło fotografii: Narodowe Archiwum Cyfrowe